latexandcolonialmen@gmail.com

In het Scheepvaartkwartier in Rotterdam staan ​​standbeelden van mannen die moeten worden weggehaald. Deze mannen woonden in de buurt van het gebied en hebben bijgedragen aan de welvaart van de stad. Er wordt een interventie gedaan op de standbeelden met latex als blinddoek op de hoofden van deze mannen als vorm van protest. In de wet wordt het gedragen door Vrouwe Justitia, om te vertegenwoordigen dat ons rechtssysteem blind is voor iemands rijkdom, macht, geslacht en ras. Al deze mannen waren extreem rijk, mannelijk en wit, wat bijdroeg aan hun successen.

De machtsstructuren die bestonden toen deze mannen voor welvaart zorgden, geven inzicht in het huidige verzet. Er zijn veel herdenkingsbeelden van mannen uit het koloniale tijdperk - een tijdperk waarin Nederland groeide en zich ertoe verplichtte om cultureel verschillende samenlevingen te domineren, waarin ook vrouwen zwaar werden onderdrukt. Openbare monumenten en standbeelden dragen betekenis en symboliek in de diepten van het collectieve geheugen. Over het algemeen wordt gezegd dat de geschiedenis wordt geschreven door de winnaars en dit loopt parallel met openbare kunst. Om een ​​standbeeld op te zetten, moet je eigenaar zijn van de grond waarop het staat en de bevoegdheid hebben om dat te doen. Deze beelden worden ook afgebeeld als een officiële vorm van culturele expressie. Ze vertegenwoordigen bepaalde waarden die in de openbare ruimte worden geprojecteerd, totdat ze worden afgebroken. Openbare kunst was altijd een nuttig instrument voor hiërarchische macht om een ​​representatie van de waarheid en het verleden af ​​te beelden dat overeenstemt met de normen en waarden voor de omstandigheden van vandaag. Als herdenkingsbeelden zoals deze te zien zijn, op een plek als Scheepvaartkwartier, een van de meest prominente plekken van Nederland, roept dat vragen op.

Sinds de klassieke oudheid wordt kunst in de openbare ruimte over de hele wereld gebruikt in verstedelijkingsprocessen. Er zijn gevallen van openbare kunst die het bewustzijn van historische misstanden vergroot en inclusief is voor gemarginaliseerde mensen. Aan de andere kant zijn er veel meer zaken die niet inclusief en achterhaald zijn. Het is cruciaal om in te grijpen en ons af te vragen hoe de machthebbers de geschiedenis willen vertellen en het verleden willen herinneren. Er is in de westerse samenleving bijna geen openbare kunst ter herdenking van geschiedenis-makende vrouwen, en de bestaande vrouwelijke standbeelden hebben zelden een naam. Het zijn vaak archetypen, symbolen of muzen. De latex symboliseert de vrouwelijke huid en wordt geplaatst rond de ogen van de mannen in de vorm van een blinddoek. Dit vormt een symbolische visualisatie om het verlangen van de blindheid in de patriarchale samenleving voor genderdiscriminatie weer te geven, naast andere factoren zoals rijkdom en ras. Door de standbeelden met latex te blinddoeken, doel ik op de banden tussen verleden en heden. Het is een uitnodiging om geconfronteerd te worden met de betekenissen die aan deze standbeelden worden gehecht.

In koloniaal Europa werden vrouwen beschouwd als mentaal en moreel inferieur aan mannen en werden ze geregeerd door mannelijke autoriteit. Het maken van standbeelden van vijf mannen en ze neerzetten als de mensen die de Rotterdamse welvaart hebben vergroot, versterkt het patriarchaat sterk en sluit vrouwen uit. Het vertegenwoordigt een tijd waarin vrouwen inferieur waren aan mannen en een tijd waarin vrouwen niet als de grondleggers of moeders van Rotterdam zouden kunnen worden bestempeld. Identiteiten en betekenissen zijn constant in beweging. De manier waarop we seksualiteit, gender en opvoeding waarnemen, is niet hetzelfde als toen deze mannen nog leefden. Deze standbeelden ontwikkelen zich niet parallel aan onze normen en waarden, en daarom moeten ze worden afgebroken.

Geef uw mening op deze kwestie door te mailen naar: latexandcolonialmen@gmail.com